niedziela, 24 lutego 2013

Listy miłosne Proroka - Paulo Coelho

Wybór i adaptacja: Paulo Coelho
Tytuł: Listy miłosne proroka
Tytuł oryginalny: Cartas de Amor do Profeta
Tłumaczenie: Anna Gren, Grażyna Misiorowska
Wydawnictwo: Drzewo Babel
Rok wydania: 2006
Stron: 160
ISBN: 978-83-89933-50-8
Moja ocena: 5/6
 
Przeczytałem po raz pierwszy Proroka w latach sześćdziesiątych. Posłużyłem się wtedy fragmentem mówiącym o dzieciach, starając się wytłumaczyć moim rodzicom, kim jestem. Myślałem wówczas: Gibran jest buntownikiem.
Po raz drugi przeczytałem Proroka w latach osiemdziesiątych, aby przypomnieć sobie jego niezwykłą prostotę i siłę. Sadziłem wtedy: Gibran jest mędrcem.
Po raz trzeci przeczytałem Proroka w latach dziewięćdziesiątych. Miałem już na swoim koncie kilka
opublikowanych książek i wiedziałem, że zbuntowany duch i słowa mądrości nie zawsze odzwierciedlają złożony świat duszy pisarza. Pytałem wówczas sam siebie: Kim jest Gibran?
Ponowna lektura Proroka nie dała odpowiedzi na to pytanie, ale się nie zniechęciłem i szukałem dalej. Przeczytałem po raz kolejny niektóre z jego dzieł, dwie biografie, aż w końcu, dzięki libańskiej przyjaciółce, Souli Saad, natrafiłem na jego listy. Kiedy człowiek kocha, odkrywa swoja duszę...
Paulo Coelho
w przedmowie do Listów miłosnych Proroka
  
Książka „Listy miłosne proroka” napisana jest typowym językiem dla Paula Coelho. Na pewno miłośnicy jego literatury nie będą zawiedzeni.
Oto kilka fragmentów, które mnie chwyciły za serce, prawd, o życiu, miłości i tęsknocie.
 
„... odległość nie istnieje dla tych, którzy kochają.” s.19
„Chyba największym pragnieniem, każdego człowieka jest odsłonić się przed samym sobą, pozbyć wszystkich masek i zostać zrozumianym przez bliskich.” s.21
„Żeby świat pojąć, trzeba bardzo się od niego oddalić. Życie to najtrudniejsza ze wszystkich sztuk.” s.21
„Życie jest potężną siłą, a my, ludzie, mali duchem. Między życiem a człowiekiem istnieje wielka przepaść. Potrzeba odwagi, aby przejść nad tą przepaścią, dotknąć własnej duszy i ją zmienić. Czy warto?” s.24
„Człowiekiem rządzą trzy siły: logika, serce i seks. Każda z nich prowadzi go przez pewien czas.” s.26
„Człowiek może się oddać w czyjeś ręce tylko wtedy, gdy miłość jest tak wielka, że oddanie oznacza całkowitą wolność.” s.27
„Najnudniejsi są ludzie, którzy próbują za wszelką cenę być interesujący.” s.29
„Rzeczy są piękne same w sobie i stają się piękniejsze, kiedy je człowiek poznaje. Wiedza nas uskrzydla.” s.45
„Miłość jest świadoma siebie. Tak twórczy impuls nie ma innego celu poza samospełnieniem.
Człowiek jest doskonały dzięki swoim niedoskonałością. Jeśli ktoś jest powolny, nie dzieje się tak dlatego, że brak mu energii, lecz dlatego, że jest czymś pochłonięty. Czymś co jest ważne, choć sam może nie zdawać sobie z tego sprawy. Jesteśmy nieświadomi wielu rzeczy, które stanowią istotę naszego życia.” s.51
„Nie potrafimy sprawić, aby inni ludzie pojęli na czym polega istota życia. Sami muszą podjąć wędrówkę ku zrozumieniu.” s. 58
„Miłość jest tym, za czym najbardziej tęsknimy i co najbardziej chcielibyśmy ofiarować. Nikt nie dostrzega, że miłość jest nieustannie dawana i odrzucana.” s.63
„Różnica pomiędzy prorokiem i poetą polega na tym, że ten pierwszy żyje tak, jak naucza. Z poetą jest inaczej. Może pisać wspaniałe wiersze miłosne, żyjąc bez miłości. Gdy pogodzi się z myślą, że nie jest kochany, z czasem staje się kimś, kogo ludzie kochają.” s.65
„Małżeństwo nie daje nikomu prawa, aby uczynił z drugiej osoby niewolnika, ale jednocześnie małżonkowie są od siebie w pewnym stopniu zależni. Dobrze jest brać tylko tyle, ile potrafimy ofiarować.” s.66
„Moje życie jest tylko zbiorem nut, Twoje serce przemienia je w melodię.” s.71

1 komentarz:

  1. Paulo Coelho uwielbiam alhemika i weronika postanawia umrzeć ;) chętnie jednak przeczytam też tą książkę ;)

    OdpowiedzUsuń